چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر سازگاری اجتماعی و پرخاشگری کودکان پیش­دبستانی، انجام پذیرفت. روش پژوهش نیمه (شبه) آزمايشی بود. کلیه کودکان پیش دبستانی شهرستان آمل در سال تحصیلی 1401–1400 به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شد که به روش نمونه­ گیری تصادفی ساده، تعداد 30 نفر انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه ­های آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. در اجراي بازي­درماني شناختي رفتاري از ادبيات پژوهشي اسپرينگر و همكاران (2012) و محمداسماعيل (2011) استفاده شد. این جلسات در ده جلسه و به مدت پنج هفته به صورت گروهي و دو روز در هفته فقط برای اعضاء گروه آزمایش برگزار گردید. ابزار اندازه ­گیری پرسشنامه ­های سازگاری اجتماعی کودکان دخانچی (1377) و پرخاشگری باس و پري (1992) بود که در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. در سطح اطمینان 95 درصد (0/05 = α) تحلیل کواریانس یک متغیری (آنکوا) نشان داد، بازی درمانی شناختی رفتاری بر سازگاری اجتماعی کودکان پیش دبستانی تاثیر مثبت معنی ­داری دارد. هم چنین، بازی درمانی شناختی رفتاری بر پرخاشگری کودکان پیش دبستانی نیز تاثیر مثبت معنی­ داری دارد.  (0/05 = α > P). بنابراین، از جمله روش­ های افزایش سازگاری اجتماعی و کاهش پرخاشگری در کودکان پیش دبستانی، استفاده از بازی درمانی شناختی رفتاری است. 

واژگان کلیدی: فناوری‌های نوین ،اصول اخلاقی ،آموزش و پرورش، معلمان ابتدایی