چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر پریشانی روانشناختی، نگرش ناکارآمد و هوش اخلاقی در زنان متقاضی طلاق انجام شد. روش پژوهش حاضر، نیمه  آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری، کلیه زنان متقاضی طلاق شهر ساری در سال 1399 بودند. نمونه آماری در این پژوهش شامل 30 نفر زنان متقاضی طلاق (15 نفر برای گروه کنترل و 15 نفر برای گروه آزمایش) که به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه جایگزین شدند. ابزار گردآوری دادها، پرسشنامه­ي پريشاني روانشناختي كسلر، پرسشنامه نگرش ناکارآمد بک و وایزمن و پرسشنامه هوش اخلاقي لينك و كيل بود. تجزیه و تحلیل داده ها تحليل کوواريانس چند متغیره انجام شد. نتايج نشان داد واقعیت درمانی بر پریشانی  روانشناختی، نگرش ناکارآمد و هوش اخلاقی در زنان متقاضی طلاق تاثیر داشته است.

واژگان کلیدی: واقعیت درمانی، پریشانی روانشناختی، نگرش ناکارآمد، هوش اخلاقی، زنان، طلاق.