چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش اخلاق حرفه­ای معلمان بر خودکارآمدی تحصیلی دانش ­آموزان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش ­آموزان دوره متوسطه شهر بوشهر بودند. به منظور انتخاب نمونه از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای استفاده شد. پژوهش حاضر به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و گواه انجام شد. اعتبار و روایی بسته آزمایشی به تایید 15 نفر از اساتید علوم تربیتی رسید. ابزار سنجش پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی شرر و مادوکس (1982) بود یافته های تحقیق نشان داد که پس از تعديل اثر پیش‌آزمون، تاثیر آموزش اخلاق حرفه‌ای معلمان بر خودکارآمدی تحصیلی معنی‌دار بود. ضریب اتا نشان می‌دهد که 33/9 درصد خودکارآمدی تحصیلی توسط آموزش اخلاق حرفه‌ای معلمان قابل تبیین است. برآورد پارامتر در پس آزمون گروه‌ آزمایش نشان داد که اندازه اثر گروه آزمایش در سطح 001/>P معنی­ دار است. اندازه اثر اخلاق حرفه‌ای معلمان بر خودکارآمدی تحصیلی  بین 4/41 تا 9/60 واحد افزایش خودکارآمدی تحصیلی است نتایج نشان داد دانش ­آموزانی که معلمان آنان با اخلاق حرفه ای بالا در کلاس تدریس می­کردند، از خودکارامدی تحصیلی بالاتری نسبت به دانش آموزانی که معلمان آنان تحت آموزش قرار نگرفته بودند، برخوردار بودند.

واژگان کلیدی: اخلاق حرفه ای، خودکارامدی تحصیلی، معلمان، دانش­آموزان