چکیده

هدف کلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه استرس شغلی با بیگانگی شغلی، فرسودگی شغلی و رضایت شغلی در کارکنان جمعیت هلال احمر استان مازندران بود. این پژوهش از نظر هدف، کاریردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن را کلیه کارکنان جمعیت هلال احمر استان مازندران به تعداد 130 نفر تشکیل می­دهند که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان  تعداد 100 نفر  با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه استرس شغلی موسسه سلامت و ایمنی انگلستان (1990)، پرسشنامه بیگانگی شغلی صداقتی فرد (1388) ، پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (1981)و پرسشنامه رضایت شغلی اسمیت و همکاران (1985) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی ابزارها به تایید متخصصان رسید و پایایی آنها با استفاده از آزمون ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه استرس شغلی ۰/۸۱، بیگانگی شغلی ۰/۹۰، فرسودگی شغلی ۰/۸۹ و رضایت شغلی ۰/۸۷ بدست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون­ همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد بین استرس شغلی با بیگانگی شغلی و رضایت شغلی رابطه معنادار و معکوس وجود دارد اما بین استرس شغلی و فرسودگی شغلی رابطه معناداری وجود ندارد.

واژگان کلیدی: استرس شغلی، بیگانگی شغلی، فرسودگی شغلی، رضایت شغلی