چکیده

یکی از موضوعاتی که در علم کلام، همواره درباره آن گفتگوهای جدی، عمیق و وسیع صورت گرفته است، مبدا عالم و مباحث مربوط به آن است. رویت خداوند به ویژه در روز قیامت از جمله مسائل کلامی مرتبط با مبدا عالم است که همواره و از همان آغاز دعوت به یگانه پرستی، از دل مشغولی های اصلی دعوت شدگان بود. هدف از این پژوهش، بررسی رویت خدا از نظر اشاعره و مفسرین برگزیده شیعه با استفاده از روش کتابخانه ای و با ابزار فیش برداری و یادداشت برداری با دو سوال 1.آراء متکلمين مشهور وصاحب نظران اشاعره واماميه نسبت به رويت خداوند چگونه است ؟ 2.وجوه اشتراك آراء متکلمان مشهور اماميه واشاعره نسبت به رويت حق تعالي چگونه است؟ انجام شده است. در این مقاله مشخص شد که رویت‌ خداوند می تواند از صفات سلبی‌ باشد و لازمه‌ رویت‌ بصری‌، جسم‌ داشتن‌ و مکان داشتن‌ خداوند است‌. هر دو فرقه‌ امامیه‌ و اشاعره در نظریات خویش‌ صراحتا جسمانیت‌ را از خداوند نفی‌ می کنند، پس‌ در این‌ صورت رویت‌ بصری‌ هم‌ می تواند جزء صفات سلبی‌ خداوند باشد.

واژگان کلیدی: رویت خدا، اشاعره، شیعه، امامیه