چکیده

زنانه نویسی، یعنی جنسیتی کردن ادبیات بر اسـاس تجربه و نگاه زنانه. اغلب فارسی زبانان وجود تفاوت­های زبانی مرد و زن را تا حدودی در زبان فارسی تایید می­کنند ، اما با این همه ، تفکیک زبان مردانه از زنانه و بازشناسی گفتار مرد از زن چندان آسان نیست. در هر زبانی برخی از سازه­های زبانی در گفتمان یکی از دو جنس مذکر و مؤنث رواج بیشتری دارد. هر یک از دو جنس زن و مرد ساختارهای زبانی متفاوتی را به کار می­برند. زنان نویسنده با تاکید بر نقش اجتماعی و ذهنیت زنانه ، کوشیده اند از زنان تصویری واقعی ترسیم نمایند که این تصویر با سیمای زن در آثار مردان متفاوت است. از جملۀ این نویسندگان، خانم منیرو روانی­پور است که در این پژوهش سعی شده است، خصوصیات و مشخصـات بارز فن نویسـندگی این نویسنده با تاکید بر لایه­های سبک زنانه بررسی و تحلیل شود. سبک زنانه در لایه­ی فرم، ساده­نویسی، جزیی­نگری، رویانگاری را در داستان پدید می­آورد و در لایه­ی محتوا مباحثی چون مردستیزی، خویابی، گلایه از فراموش­شدگی تاریخی زن را مطرح می­سازد. در رمان«کولی کنار آتش» نیز زنانه نویسی در لایه­های زبانی آوایی، واژگانی و نحوی تجلی یافته است و در دیگر زمینه­های مربوط به فرم، شاهد ساده نویسی، غلبه­ی کنایه و تعریض و استعاره پردازی هستیم.

واژگان کلیدی: مبانی سبک زنانه ، رمان ‌، کولی کنار آتش .