چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر خستگی عملکردی بر تعادل پویا و زمان بازیافت تعادل دانش آموزان دختر و پسر دارای سندروم انحراف پرونیشن انجام شد. بدین‌ منظور از کلیه دانش‌آموزان دختر و پسر‍‍‍‍ مدارس شهرستان عباس آباد و حومه که دارای   ناهنجاری های کف پای صاف و زانوی ضربدری بودند ، 40 دانش‌آموز (20 دختر و 20 پسر) که داوطلب به همکاری بودند و در ۴ گروه 10 نفری (کنترل و تجربی به تفکیک جنسیت) به صورت تصادفی و یک‌سو کور تقسیم شدند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان در گروه کنترل 05/ 14  و تجربی 9/ 13 سال ، میانگین قد 6/ 160 و 9/ 157 و وزن 32/ 71 و 46/ 66 داده‌ها با استفاده از صفحه شطرنجی ، مقیاس رتبه‌بندی بورگ ، آزمون تعادلی Y ، کولیس و تست افت استخوان ناوی جمع‌آوری شدند. گروه آزمایش تحت پروتکل خستگی عملکردی در7 مرحله به مدت 20 دقیقه قرار گرفتند و تعادل شرکت‌کنندگان قبل و بعد از اجرای پروتکل خستگی و زمان بازیافت تعادل بعد از خستگی در4 مرحله به فواصل 5 دقیقه اندازه‌گیری شد. برای تحلیل داده‌های پژوهش از آزﻣﻮن manova و ﺗﺤﻠﻴﻞ وارﻳﺎﻧﺲ  اﻧﺪازه‌ﮔﻴﺮي  مکرر ﺑﺎ دو ﻋﺎﻣﻞ درون ﮔﺮوﻫﻲ (ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﺧﺴﺘﮕﻲ) و ﻳﻚ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﻴن ﮔﺮوﻫﻲ (دختروپسر) با استفاده از نرم‌افزار spss استفاده شد. نتایج نشان داد اثر خستگی عملکردی بر تعادل پویا و بازیافت تعادل دوگروه  دختران و پسران آزمایش به شکل معناداری اثربخش بوده‌ است. به ‌طوری که خستگی تعادل را در دختران و پسران کاهش و میزان بازیافت تعادل را افزایش می‌دهد. همچنین نتایج نشان داد ، جنسیت اثر تعاملی معناداری بر اثر خستگی بر تعادل و زمان بازیافت تعادل ندارد.  

واژگان کلیدی: خستگی عملکردی ، تعادل ، بازیافت تعادل ، سندروم انحراف پرونیشن.