حفظ تن و حرمت اضرار به نفس از منظر فرهنگ و سلامت (با تأکید بر کتاب مفاتیح الحیاۀ آیت الله جوادی آملی)

مریم سعیدی1

علیرضا اسلامی2

عباس غلامی3

محمود رئیسی4

نرگس پیرپایی5

1مدرس گروه روانشناسی موسسه آموزش عالی قدیر، شهرستان لنگرود، دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی سلامت، maryam.saeedi.psy@gmail.com

2مدرس گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی،Alireza.Islami@yahoo.com

3دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی سلامت،مدرس گروه اجتماعی دانشگاه افسری امام علی (ع)، gholamipsychologist96@gmail.com

4دانشجوی دکتری تخصصی روان شناسی سلامت،Mahmood.raeisi1@gmail.com

5دانشجوی دکتری  تخصصی سلامت،nargesp0650@gmail.com

فصلنامه پژوهش های کاربردی در مدیریت و علوم انسانی سال سوم، شماره هشتم، پاییز 1401،  صفحات 24 الی33

چکیده

در دین اسلام به عنوان کامل­ترین دین برای سلامتی جسم و روح اهمیت شایانی قائل شده است و ضرر رساندن به جسم به هر شکلی که باشد، حرام اعلام شده است. در این میان در دانش پزشکی به مواردی اشاره شده که در تطابق شگرفی با آموزه­ های اسلامی است. یکی از کتاب­ های معاصر شیعه که فصلی از کتاب خویش را به موضوع حفظ تن و حرمت اضرار به نفس اختصاص داده، کتاب مفاتیح الحیاۀ آیت الله جوادی آملی است. این پژوهش درصدد است با روش توصیفی- تحلیلی به موضوع حفظ تن و حرمت اضرار به نفس در فرهنگ و سلامت و مستند به آموزه­های کتاب مفاتیح الحیاۀ جوادی آملی بپردازد. بررسی­ها نشان می­ دهد فصل چهارم کتاب مفاتیح الحیاۀ به موضوع حفظ تن و حرمت اضرار به نفس اختصاص یافته و در آن آموزه­ های مهم بهداشتی بیان شده است که برای تعالی جسم بسیار راه گشاست. همچنین از اموری نهی گردیده که عدم رعایت آن­ها به بدن آسیب جدی می­رساند.

واژگان کلیدی: حفظ تن، حرمت اضرار به نفس، فرهنگ، سلامت، مفاتیح الحیاۀ.

اشتراک گذاری در: