چکیده

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین آینده­ نگری و کیفیت آموزشی مدرسه در زیست بوم جدید انجام شد. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی؛ از لحاظ ماهیت، توصیفی و از نظر روش، همبستگی و جامعه آماری، شامل تمامی دانش­ آموزان دوره متوسطه اول در آموزش و پرورش ناحیه یک ساری در سال تحصیلی 00-1399 بود. مطابق با تاباچنیک و همکاران (2007)، 96 نفر به روش نمونه ­گیری در دسترس (دختر: 60 نفر و پسر: 36 نفر) انتخاب شدند. ابزار اندازه ­گیری، پرسشنامه­ های استاندارد آینده­ نگری پارسا و همکاران (1390) و کیفیت آموزشی مدرسه موسوی و همکاران (1396) بود. با بهره ­گیری از نرم افزار SPSS₂₃ و در سطح معنی­داری 05/0=a، یافته­ها نشان داد رابطه مثبت معنی­داری بین آینده ­نگری و مولفه­ های آن یعنی درک مفهومی، توانایی محاسبات، روش­ شناسی و روحیه آینده­ نگری با کیفیت آموزشی مدرسه وجود دارد. بنابراین، آینده ­نگری عاملی موثر در جهت افزایش کیفیت آموزشی مدرسه است که باید به­ طور جدی مورد توجه سیاست گذاران آموزش و پرورش قرار گیرد.

واژگان کلیدی: آینده­ نگری، کیفیت آموزشی مدرسه، زیست بوم جدید.