چکیده

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین افسردگی، اضطراب، استرس و نگرانی با عملکرد تحصیلی دانش ­آموزان پایه ششم انجام شد. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی؛ از لحاظ ماهیت، توصیفی و از نظر روش، همبستگی بود. کلیه دانش­آموزان پایه ششم آموزش ­و ­پرورش شهرستان جویبار در سال تحصیلی 00-1399 به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شدند که تعداد آن­ها برابر ۱۱۴۰ نفر (دختر: 540 نفر و پسر: 600 نفر) بود. مطابق با جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان (1970)، تعداد 291 نفر با روش نمونه­ گیری تصادفی طبقه­ای بر حسب جنسیت (دختر: 138 نفر و پسر: 153 نفر) انتخاب شدند. ابزار اندازه­ گیری، پرسشنامه­ های استاندارد افسردگی، اضطراب و استرس لاویبوند و لاویبوند (1995)، نگرانی دهشیری و همکاران (1388) و عملكرد تحصيلي فام و تيلور (1999) بود. با بهره ­گیری از نرم افزار SPSS₂₃ و در سطح معنی­داری 0/05=a، یافته­ها نشان داد که بین افسردگی، اضطراب، استرس و نگرانی با عملکرد تحصیلی دانش­آموزان پایه ششم رابطه منفی معنی­داری وجود دارد. بنابراین، از جمله روش های ارتقاء عملکرد تحصیلی در دانش ­آموزان توجه به شیوع و کنترل متغیرهای روان­شناختی و ارتقاء سلامت روان دانش ­آموزان از جمله کاهش افسردگی، اضطراب، استرس و نگرانی است که باید در خانواده، مدرسه و جامعه به­ طور جدی مورد توجه قرار گیرد.

واژگان کلیدی: افسردگی، اضطراب، استرس، نگرانی، عملکرد تحصیلی.