چکیده

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین سرمایه روان­شناختی با رضایت شغلی و استرس شغلی در کارکنان آموزش و پرورش، انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری عبارت از تمامی کارکنان آموزش و پرورش نواحی 1 و 2 شهرستان ساری در سال 1400 بود که تعداد 361 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه­گیری، پرسشنامه­های استاندارد سرمایه روان­شناختی لوتانز و همکاران (2007)، رضایت شغلی گريکسون (1987) و استرس شغلی اسیپو و اسپوکان (1987) بود. تجزیه و تحلیل داده­ها از روش­های آمار توصیفی و استنباطی از طریق برنامه نرم افزاریSPSS₂₃  و سطح اطمینان 95 درصد (0/05=a) استفاده شد. جهت توصیف ویژگی­های جمعیت شناختی و متغیرها از شاخص­های آمار توصیفی چون فراواني، درصد فراواني، میانگین و انحراف معیار استفاده و جهت تعمیم اطلاعات حاصل از نمونه به جامعه آماری و آزمون فرضیه ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته­ها نشان داد که بین سرمایه روان­شناختی و رضایت شغلی رابطه مثبت    معنی­دار و بین سرمایه روان­شناختی با استرس شغلی رابطه منفی معنی­داری وجود دارد.

واژگان کلیدی: سرمایه روان شناختی، رضایت شغلی، استرس شغلی، کارکنان آموزش و پرورش