مروری بر نقش باورهای مذهبی و معنوی بر امید به زندگی در دوران اپیدمی

مریم سعیدی1

محمود رییسی2

نرگس پیریایی3

اذین فتحی4

علیرضا اسلامی 5

عباس غلامی6

1دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی سلامت؛ واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی،تنکابن،ایران

2دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی سلامت؛ واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی،تنکابن،ایران

3دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی سلامت؛ واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی،تنکابن،ایران

4دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی سلامت؛ واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی،تنکابن،ایران

5دانشجوی کتری تخصصی روانشناسی سلامت؛ واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی،تنکابن،ایران

6دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی سلامت؛ واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی،تنکابن،ایران

*نویسنده مسئول: maryam.saeedi.psy@gmail.com

فصلنامه پژوهش های کاربردی در مدیریت و علوم انسانی سال سوم، شماره نهم، زمستان1401، صفحات 78 الی87

چکیده

 شواهد نشان می‌دهد که دینداری و معنویت  در لحظات حساس زندگی بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد و این باورها با پیامدهای بالینی مرتبط هستند. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش باورهای مذهبی و معنوی بر امید به زندگی در دوران اپیدمی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع کتابخانه ای بود. نتایج نشان داد معنویت و دینداری نقش مهمی در تسکین رنج و حداقل رساندن پیامدهای انزوای اجتماعی و ارتقاء امید به زندگی دارد. این نتایج اهمیت اقدامات بهداشت عمومی را نشان می­دهد که تداوم فعالیت های معنویت و دینداری را در طول همه­ گیری و آموزش متخصصان مراقبت های بهداشتی برای رسیدگی به این مسائل تضمین می کند.

    وآژگان کلیدی: باور مذهبی و معنوی، امید به زندگی، کووید 19

اشتراک گذاری در: