چکیده

پژوهش حاضر با هدف مقایسه روش تدریس فعال اینترنت­ محور (برخط) و کلاس­محور (حضوری) درس فارسی بر اشتیاق تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانش ­آموزان، انجام پذیرفت. روش پژوهش نیمه (شبه) آزمايشی بود. کلیه دانش ­آموزان پایه ششم آموزش ­و ­پرورش نواحی 1 و 2 شهرستان ساری در سال تحصیلی 1401­–1400 به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شد که به روش نمونه ­گیری تصادفی ساده، تعداد 64 نفر انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه ­های آزمایش (32 نفر) و کنترل (32 نفر) قرار گرفتند. ابزار اندازه ­گیری متغیرها، پرسشنامه ­های اشتیاق تحصیلی وانگ و همکاران (2011) و عملكرد تحصيلي فام و تيلور (1999) بود که روايي صوری و محتوايي از نظر متخصصان تایید شد و ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه ­های اشتیاق تحصیلی و عملکرد تحصیلی به ترتیب ­برابر ۰/89 و ۰/87 محاسبه شد. در سطح اطمینان 95 درصد (۰/05 = α) تحلیل کواریانس یک متغیری (آنکوا) نشان داد، بین روش تدریس فعال اینترنت محور (برخط) و کلاس­محور (حضوری) درس فارسی بر اشتیاق تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانش ­آموزان تفاوت معنی داری وجود دارد. به طوری که تاثیر روش تدریس فعال اینترنت­ محور (برخط) بیشتر است. تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) نیز نشان تاثیر روش تدریس فعال اینترنت­ محور (برخط) در مقایسه با روش تدریس کلاس­م حور (حضوری) بر اشتیاق تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانش­آموزان در درس فارسی بیشتر است. به طوری که، تاثیر روش تدریس فعال اینترنت ­محور (برخط) بر عملکرد تحصیلی (اندازه اثر: ۰/96) بیشتر از اشتیاق تحصیلی (اندازه اثر: ۰/60) است.

واژگان کلیدی: روش تدریس فعال، اشتیاق تحصیلی، عملکرد تحصیلی، دانش ­آموزان